Que é un impacto?
Enténdese por impacto o efecto que produce unha determinada ación humana sobre o medio ambiente nos seus distintos aspectos.
A contaminación atmosférica
Hai contaminación atmosférica cando as substancias ou formas de enerxía presentes na atmosfera alcanzan concentracións elevadas sobre o seu nivel ambiental normal. Hai varios tipos, os máis importantes son os da contaminación do aire como:
Efecto invernadoiro:
É a acción do CO2 e outros gases da atmosfera, que impiden a saída de parte da radiación do Sol reflectida pola Terra en forma de calor (ondas de lonxitude de onda ampla).
O efecto invernadoiro evita que unha parte da calor recibida desde o Sol deixe a atmósfera e vole ao espazo, isto quenta a superficie da terra no que se coñece como efecto ivernadoiro. Existe unha certa cantidade de gases de efecto invernadoiro na atmósfera que son absolutamente necesarios para quentar a terra, pero na debida proporción.
Actividades como a queima de combustibles derivados do carbono aumentan esa proporción e o efecto invernadoiro aumenta excesivamente
O efecto invernadoiro evita que unha parte da calor recibida desde o Sol deixe a atmósfera e vole ao espazo, isto quenta a superficie da terra no que se coñece como efecto ivernadoiro. Existe unha certa cantidade de gases de efecto invernadoiro na atmósfera que son absolutamente necesarios para quentar a terra, pero na debida proporción.
Actividades como a queima de combustibles derivados do carbono aumentan esa proporción e o efecto invernadoiro aumenta excesivamente
Contaminantes gasosos:
Os máis comúns son o dióxido de carbono, o monóxido de carbono, os hidrocarburos, os óxidos de nitróxeno, os óxidos de xofre e o ozono.
A chuvia ácida:
A chuvia ácida fórmase cando a humanidade no aire se combina co óxido de carbono ou o dióxido de xofre emitido por fábricas, centrais eléctricas e automotores que queiman carbón ou aceite. Esta combinación química de gases co vapor de auga forma o ácido sulfúrico e os ácidos nítricos, substancias que caen no chan en forma de precipitación ou chuvia ácida. Os contaminantes que poden formar a chuvia ácida poden percorrer grandes distancias, e os ventos trasládanos miles de quilómetros antes de precipitarse co orballo, a chuvisca, a chuvia, a sarabia, a neve ou a néboa normais do lugar, que se volve ácido ao combinarse con ditos gases.
A capa de ozono:
O dano á a capa de ozono prodúcese principalmente polo uso de clorofluorocarbonos (CFCs). O ozono é unha forma de osíxeno que se encontra na atmosfera superior da terra. A capa fina de moléculas de ozono na atmosfera absorbe algúns dos raios ultravioletas (UV) antes de que cheguen á superficie da terra, co cal faise posible a vida na terra. O esgotamento do ozono produce niveis máis altos de radiación UV na terra, co cal ponse en perigo tanto a plantas coma a animais.
Po atmosférico:
O po atmosférico (ou partículas de materia) é o termo utilizado para nomear unha combinación de partículas sólidas e gotiñas líquidas que se encontran no aire. Algunhas partículas son o suficientemente grandes e escuras para verse en forma de fume. Outras son tan pequenas que só poden detectarse cun microscopio eléctrico. Cando se respira o po, este pode irritar e danar os pulmóns producindo problemas respiratorios. As partículas finas inhálanse de maneira fácil profundamente dentro dos pulmóns onde se poden absorber no torrente sanguíneo ou permanecer arraigadas por períodos prolongados de tempo.
Efectos climáticos:
Xeralmente os contaminantes se elevan ou aboian lonxe das súas fontes sen acumularse ata niveis perigosos. Os patróns de ventos, as nubes, a chuvia e a temperatura poden afectar a rapidez con que os contaminantes se afastan dunha zona. Os patróns climáticos que atrapan a contaminación atmosférica en vales ou a desprazan por la terra poden danar ambientes limpos distantes das fontes orixinais. A contaminación do aire prodúcese por toda substancia non desexada que chega á atmosfera. É un problema principal na sociedade moderna. A pesar de que a contaminación do aire é xeralmente un problema peor nas cidades, os contaminantes afectan o aire en tódolos lugares. Estas substancias inclúen varios gases e partículas minúsculas ou materia de partículas que poden ser prexudiciais para a saúde humana e o medio ambiente. A contaminación pode ser en forma de gases, líquidos ou sólidos. Moitos contaminantes libéranse ó aire como resultado do comportamento humano. A contaminación existe a diferentes niveis: persoa, nacional e mundial.
A contaminación da auga
A auga está contaminada cando a súa composición está aletrada de modo que non reúna as condicións necesarias para ser utilizada beneficiosamente no consumo do órgano e dos animais. Nos cursos de agua, os microorganismos descompoñedores manteñen sempre igual o nivel de concentración das diferentes substancias que poidan estar disoltas no medio. Este proceso denomínase auto depuración da agua. Cando a cantidade de contaminantes é excesiva, a autodepuración resulta imposible.
Os mares son un sumideiro. De forma constante, grandes cantidades de fungos e outros materiais, arrastrados desde terra, vértense nos océanos. Hoxe en día, namentres, aos aportes naturais añádense cantidades cada vez maiores de desfeitos xerados polas nosas sociedades, especialmente augas residuais cargadas de contaminantes químicos e de productos de desfeito procedentes da industria, a agricultura e a actividade doméstica, pero tamén de residuos radiactivos e de outros tipos.
Os mares son un sumideiro. De forma constante, grandes cantidades de fungos e outros materiais, arrastrados desde terra, vértense nos océanos. Hoxe en día, namentres, aos aportes naturais añádense cantidades cada vez maiores de desfeitos xerados polas nosas sociedades, especialmente augas residuais cargadas de contaminantes químicos e de productos de desfeito procedentes da industria, a agricultura e a actividade doméstica, pero tamén de residuos radiactivos e de outros tipos.
O aumento dos residuos
Considérase residuo a todo material que resulta dun proceso de fabricación, transformación, utilización, consumo ou limpeza, cando o seu propietario ou productor o abandona por carecer de utilidade.
O problema dos residuos:
O aumento contimuo da cantidade de residuos que xeramos esta causando grandes problemas. Entre os bens que usan máis e máis obxectos que son contruídos para durar algúns anos e, a continuación, ser substituídos por outros e non paga a pena fixar porque é máis cara que mercar un novo. Moitos productos, a partir de tecidos ou toallas de papelpara coitelas de afeitar, cueiros ou latas de bebidas están deseñados para seren usados unha vez e despois descartados. As cousas son usadas e descartadas en grandes cantidades sen ningunha conciencia clara en moitos casos de que logo hai que facer algo con estes residuos.
O problema é agravado pola crecente actividade industrial xera moitos productos que son tóxicos ou moi dicil de incorporar aos ciclos dos elementos naturais. En varias ocasión, produtos químicos.
O problema dos residuos:
O aumento contimuo da cantidade de residuos que xeramos esta causando grandes problemas. Entre os bens que usan máis e máis obxectos que son contruídos para durar algúns anos e, a continuación, ser substituídos por outros e non paga a pena fixar porque é máis cara que mercar un novo. Moitos productos, a partir de tecidos ou toallas de papelpara coitelas de afeitar, cueiros ou latas de bebidas están deseñados para seren usados unha vez e despois descartados. As cousas son usadas e descartadas en grandes cantidades sen ningunha conciencia clara en moitos casos de que logo hai que facer algo con estes residuos.
O problema é agravado pola crecente actividade industrial xera moitos productos que son tóxicos ou moi dicil de incorporar aos ciclos dos elementos naturais. En varias ocasión, produtos químicos.
Deforestación.
A deforestación é o proceso de desaparición de masas forestais (bosques) fundamentalmente causada pola actividade humana. A deforestación está directamente causada pola acción do ser humano sobre a natureza principalmente debido ás talas, tanto as realizada pola industria madeireira, como aquelas que pretenden a obtención de solo para cultivos agrícolas.
Nos países máis desenvolvidos, prodúcense outras agresións como a chuvia ácida que comprometen a supervivencia dos bosques, situación que se pretende controlar mediante a esixencia de requisitos de calidade para os combustibles, como a limitación do contido de xofre.
Nos países menos desenvolvidos, as masas boscosas redúcense ano tras ano, mentres que nos países industrializados estanse recuperando debido ás presións sociais, reconverténdose os bosques en atractivos turísticos e lugares de esparexemento.
Así a todo, debe terse en conta que as plantacións de reforestación non substitúen en ningún caso o bosque xa que este é un ecosistema que tarda décadas e nalgúns casos séculos en formarse, constituíndo o bio-sistema óptimo de aproveitamento da luz solar. En cambio, a reforestación no mellor dos casos é un conxunto de árbores situadas segundo unha separación fixada artificialmente, entre as cales xorde unha vexetación herbácea ou arbustiva que non acostuma darse no bosque. E no peor dos casos, plántanse árbores non autóctonas que en ocasións danan o substrato, como ocorre en moitas plantacións de piñeiro, abeto ou eucalipto.
Unha consecuencia da deforestación é a desaparición de sumidoiros de dióxido de carbono, reducíndose a capacidade do medio de absorber as inxentes cantidades deste gas causante do efecto invernadoiro, e agravando o problema do quentamento global.
Como medida de contención, diversos organismos internacionais propoñen a reforestación, medida parcialmente aceptada polos movementos ecoloxistas, ó entender estes que na repoboación debe considerarse non só a eliminación do dióxido de carbono, senón ademais, a biodiversidade da zona a repoboar.í para modificar.
Nos países máis desenvolvidos, prodúcense outras agresións como a chuvia ácida que comprometen a supervivencia dos bosques, situación que se pretende controlar mediante a esixencia de requisitos de calidade para os combustibles, como a limitación do contido de xofre.
Nos países menos desenvolvidos, as masas boscosas redúcense ano tras ano, mentres que nos países industrializados estanse recuperando debido ás presións sociais, reconverténdose os bosques en atractivos turísticos e lugares de esparexemento.
Así a todo, debe terse en conta que as plantacións de reforestación non substitúen en ningún caso o bosque xa que este é un ecosistema que tarda décadas e nalgúns casos séculos en formarse, constituíndo o bio-sistema óptimo de aproveitamento da luz solar. En cambio, a reforestación no mellor dos casos é un conxunto de árbores situadas segundo unha separación fixada artificialmente, entre as cales xorde unha vexetación herbácea ou arbustiva que non acostuma darse no bosque. E no peor dos casos, plántanse árbores non autóctonas que en ocasións danan o substrato, como ocorre en moitas plantacións de piñeiro, abeto ou eucalipto.
Unha consecuencia da deforestación é a desaparición de sumidoiros de dióxido de carbono, reducíndose a capacidade do medio de absorber as inxentes cantidades deste gas causante do efecto invernadoiro, e agravando o problema do quentamento global.
Como medida de contención, diversos organismos internacionais propoñen a reforestación, medida parcialmente aceptada polos movementos ecoloxistas, ó entender estes que na repoboación debe considerarse non só a eliminación do dióxido de carbono, senón ademais, a biodiversidade da zona a repoboar.í para modificar.
